DOBRANOC :-)

krocząc wciąż po pokoku niby wahadło zegara

wgłębiam się w czas niby w stojącą wodę

Już mnie całkiem zalało płetwonurka snów

ciężkich i sturamiennych oplątanych grozą

Potem patrzę na słońce dnia wypłynąwszy na powierzchnię

i dziwię się światu lat które spłynęły mi z barków

zawikłana prostota życia mnie oszałamia

że chciałabym się znów narodzić aby

nie popełniac błędów

Lecz czas rzuca mnie znów w choroblowiść snów

że prostota i jasność ze mnie wychodzi

i nie wiem czy dosięgnowszy samego dna

spotkam tam nowe słońce i radość

czy ciężar grzechów pogrąży mnie w wiecznym

cierpieniu

Wszystko- wzdycham-...(T.Sz.) 

wierze w przyjaźń bardziej niż w miłość, ponieważ.....człowiek czasem zachowuje się inaczej niz by chciał- oto wniosek z dzisiejszego dnia.idę już:-) oczka mi się kleją.dobranoc.