Kobieta, Ty wiesz,

Dziś będzie wiersz mojego tłumaczenia poetki, z miasta, które w moich myślach zajęło rolę Krakowa- to lwowska poetka.

***

kobieta podcina sobie żyły

ona nie chce się starzeć

zwyczajnie nożem kuchennym

którym otwiera puszkę szprotów

wątły anioł

lekarz-idiota i sanitariusz-okularnik

niepewny zespół do tej brudnej roboty

w głowie kręci się od ich idealizmu

skąpe słońce chowa się za kiosk naprzeciwko

jak jej uciec

jak uciec w to wąskie zacięcie od noża

którym korytarzem potem podążyć

jeżeli wszyscy bez wyjątku są przeciw

wicher niesie ją spiralą aorty

tak po prostu- szsz...

lekarz podsuwa jej lustro

myśli- kobieta, przecież zaczeka

                        zawaha się może

ale nie, nigdy, ona już idzie 

                       ona jednak idzie

kobieta, Ty wiesz, stworzenie uparte-

                      wybacz jej, Panie.

Najbardziej podoba mi się to o upartości kobiet, to że ten stan/fakt można jakoś wytłumaczyć.