Uroczy poranek. Niedziela. Lubię kiedy w niedziele dzieje się coś wyjątkowego. Najczęściej sama staram się je uzupełniać. Najbardziej lubię kiedy w niedzielny wieczór dzwoni Mama. Dzwoniła wczoraj, trochę kiepsko się czułam, nie chciałam, żeby to zauważyła.Zawsze jak dzwoni w tle "leci" głos Bratka. Ciekawe jak on. Nie widziałam go już od miesiąca. Trudno się żyje bez powietrza(tak, tamten wiersz dotyczył innej miłości, ale...) Śpi w swoim łożeczku, coś więcej mówi, pewnie urósł. Królik dalej ucieka, a potem wraca, pies pewnie tak samo merda ogonem. Dlaczego?
Wracając do poranka jest piękny. W czerwonej skrzynce gmaila dwie wiadomości od M. To nasza raczkująca jeszcze tajemnica. Czasami przewiduję różne scenariusze, które oby się nie sprawdziły. Niekiedy trudno jest cieszyć się chwilą. Poranek jest piękny. Myślę o tych ludziach, których historia jest wrośnięta w moje życie, myślę o tym, co mnie, być może czeka, słucham śpiewu ptaków. Teraz moja wiara w siebie wynika z tego, że nie ja, ale On. Do Niego wsyztsko należy. Oczywiście nie czekam biernie, z czystym sumieniem mówię, że uczyłam się. Czy mogłam więcej? Pewnie tak. Ale jeżeli to miałoby odbić się na zdrowiu fizycznym lub stanie myślowym, to ja tak nie chcę. I jeszcze taka ciekawość mnie zjada. Być może.