Przyjacielu, gdzie jesteś?

"... tylko przybądź na dworzec - proszę"
A dworzec już był całkiem zwęglony
I godzina pociągu na popiół spalona
Płatki listów fruwały jak czarne anioły

Słowa czytane nad ranem od nowa
Były też niczym czarne płatki śniegu
Pogrzebacz mocno wytrzeszczał oczy
Lecz nic więcej doczytać się nie mógł

"... tylko przybądź na dworzec - proszę"
Ale nikt już nie wiedział po co
Bo zwęglił się rozkład jazdy i pociąg
Pogrzebacz jedynie trzymał się prosto

Pogrzebacz A. Ziemnianic

I tyle mogę powiedzieć, że pośród tłumu ludzi, znajomych,bliskich lub dalszych, przyjaciół czuć się samotnym...to trochę coś nie tak. Wyjść z tego jaknajszybciej. Jutro będzie słońce.

Plastikowej tandety przybywa na osiedlu. No tak. Odpust idzie......Fuj!

Niech żyje ironia i sarkazm! Wypijmy jeszcze raz...Plotę głupoty. Zastosowałby ktoś wobec mnie rozwiązania siłowe i byłoby dobrze. A tu nawet pokrzywa nie parzy...

Już milczę. Na dowcip się nie będę silić.